UWAGA!! To nie żart:
Miałem w klasie koleżankę- czepianie się to jej pierwsze chore oblicze:
Obgadywała wszystkich dookoła, nawet swoje koleżanki.
Potrafiła podejść do OBCYCH osób i wciąć się do rozmowy, rozsyłać kłamliwe plotki o osobach których nienawidziła, mimo, że nic złego jej nie zrobili.
A nie podobał jej się kolor włosów, głos, styl ubierania. Jeśli coś było nie po jej myśli, cała szkoła huczała od plotek na jej temat.
Jej drugie mroczniejsze oblicze:
Wiecie co robiła z osobami, które jej nie pasowały?
Najpierw poszła do dyrekcji z listą- że mają oni zostać skreśleni z listy uczniów. Niestety- nic to nie dało. Postanowiła się „wyżyć” inaczej, rysując ich groby na ławach i podpisując imieniem i nazwiskiem.

A jak inni sobie z tym radzili?
Ich reakcje były raczej prześmiewcze. Każdy znał jej chore upodobania i nie brał sobie ich do serca ;)

UWAGA!! To nie żart:
Miałem w klasie koleżankę- czepianie się to jej pierwsze chore oblicze:
Obgadywała wszystkich dookoła, nawet swoje koleżanki.
Potrafiła podejść do OBCYCH osób i wciąć się do rozmowy, rozsyłać kłamliwe plotki o osobach których nienawidziła, mimo, że nic złego jej nie zrobili.
A nie podobał jej się kolor włosów, głos, styl ubierania. Jeśli coś było nie...

Znam wielu takich ludzi! Nie oznacza to, że są oni źli czy wredni. No jedynie, że za każdym razem przyczepią się do każdego błędu, a widząc naszą zdziwioną minę i przyznanie racji na ich twarzy maluje się uśmiech. Wtedy są już wredni. Ale krytykę trzeba brać na dystans! Czasami czyjaś krytyka nie oznacza naszego błędu, lecz odmiennego zdania czytelnika.

Znam wielu takich ludzi! Nie oznacza to, że są oni źli czy wredni. No jedynie, że za każdym razem przyczepią się do każdego błędu, a widząc naszą zdziwioną minę i przyznanie racji na ich twarzy maluje się uśmiech. Wtedy są już wredni. Ale krytykę trzeba brać na dystans! Czasami czyjaś krytyka nie oznacza naszego błędu, lecz odmiennego zdania czytelnika.

Oj tak jest tak wyjątkowa osoba w moim życiu- z nazwiska nie wymienię, ale drogą nabycia jest takie samo jak moje!
-Masz podobijane palce na frontach w kuchni!
-Ten blat tak jakoś nie bardzo wykonany, skąd ty wzięłaś tę pożal się Boże ekipę?!
- Nieładnie ci w rozpuszczonych włosach.
-To cień czy tak krzywo się umalowałaś?
-Źle go przewijasz.
-Źle go karmisz.
A to wszystko:" w dobrej wierze, dla twojego dobra, z czystego serca, z chęci pomocy, dla ciebie wszystko".
Taaa, jasne....
Metody walki :
1)Jeśli zaczepka nie ma formy zdania pytającego : cisza. Nikt mi pytania nie zadał, nie muszę odpowiadać.
2)Jeśli jednak cwana czpialska bestia się wycwaniła i jednak zadaję pytania odpowiedź musi być zawsze jedno wyrazowa, maksymalnie jednozdaniowa: Nie. Nie wiem. Być może. Nie pamiętam.
Broń Boże żadnego tłumaczenia się.
3) I trzeci najcięższy kaliber wyciągany na największe okazje, w chwilach najwyższej irytacji, tak by nie stracił swej mocy od nadużywania: " Taaak? A widzi Mamusia, Mamusi Syn ( przyp. mój Mąż) zgadza się ze mną!" ( w domyśle" a nie z Mamusią...")
Efekt murowanego błogiego spokoju na co najmniej kilka godzin!;)

Oj tak jest tak wyjątkowa osoba w moim życiu- z nazwiska nie wymienię, ale drogą nabycia jest takie samo jak moje!
-Masz podobijane palce na frontach w kuchni!
-Ten blat tak jakoś nie bardzo wykonany, skąd ty wzięłaś tę pożal się Boże ekipę?!
- Nieładnie ci w rozpuszczonych włosach.
-To cień czy tak krzywo się umalowałaś?
-Źle go przewijasz.
-Źle go karmisz.
A to...

Jeśli już nie można od takiej czepialskiej osoby uciec to należy się do niej przyzwyczaić i traktować to co ma nam do powiedzenia według stwierdzenia "jednym uchem posłuchać, a drugim uchem wypuszczać" ale tylko wtedy, o ile naprawdę w tym swoim czepianiu nie ma żadnych racji.

Osobiście po latach różnych doświadczeń, gdy mam do czynienia z kimś takim, kto wyraża mi swoje poglądy typu "bo zupa była za słona" albo "tak się nie parkuje" włączam głośno muzykę, by zagłuszyć niepożądane dogadywania. Ewentualnie, gdy nie mam takiej możliwości sama zaczynam sobie nucić pod nosem magiczne "lalalalalala- nie słyszę cię, lalalalalala- nie słyszę cię" aż zdenerwowany delikatnie mówiąc czepialski wybiera sobie inną ofiarę...

Jeśli już nie można od takiej czepialskiej osoby uciec to należy się do niej przyzwyczaić i traktować to co ma nam do powiedzenia według stwierdzenia "jednym uchem posłuchać, a drugim uchem wypuszczać" ale tylko wtedy, o ile naprawdę w tym swoim czepianiu nie ma żadnych racji.

Osobiście po latach różnych doświadczeń, gdy mam do czynienia z kimś takim, kto wyraża mi swoje...

Myślę, że każdy z nas zna taką osobę, która czepia się dosłownie wszystkiego. Chyba najlepszym sposobem jest ignorowanie tego, co mówi, wpuszczanie tych informacji jednym uchem, a wypuszczaniem drugim. Zwłaszcza jeśli mamy pewność, że robi to z przyzwyczajenia, bo jest złośliwa, bo ma taki charakter i po prostu gdyby nas nie skrytykowała, to byłaby chora.
Jeżeli to nie pomaga, a ta osoba ciągle robi swoje, to uważam, że można spróbować "odbić piłeczkę". Jeżeli ona wytyka błędy i niedociągnięcia nam, to my możemy zacząć robić to samo. Co się wtedy zazwyczaj dzieje? Osoba krytykująca wpada w panikę, bo jak ktoś śmie zwracać jej uwagę? jak ktoś śmie się jej przeciwstawić? i na dodatek trafia w czułe punkty. I tu wcale nie chodzi o jakieś kłótnie, wystarczy jedno, konkretne zdanie, które nie musi być ani chamskie, ani prostackie, ono może być taktowne i inteligentne.
Każdy jest inny i na każdego działa coś innego. Trzeba wypróbować różnych metod, by wyeliminować źródło naszego cierpienia ze swojego otoczenia.

Myślę, że każdy z nas zna taką osobę, która czepia się dosłownie wszystkiego. Chyba najlepszym sposobem jest ignorowanie tego, co mówi, wpuszczanie tych informacji jednym uchem, a wypuszczaniem drugim. Zwłaszcza jeśli mamy pewność, że robi to z przyzwyczajenia, bo jest złośliwa, bo ma taki charakter i po prostu gdyby nas nie skrytykowała, to byłaby chora.
Jeżeli to nie...

- Nie. - westchnął z rezygnacją mężczyzna po czym wyjął z moich dłoni ołówek. - Robisz to całkiem na opak. Czy ty nawet zwykłego napisu nie umiesz zrobić?
Uśmiechnęłam się do niego i pokiwałam głową.
- Najwyraźniej nie umiem. - odparłam ze spokojem i wzięłam się za wykonywanie innej czynności. Nie nacieszyłam się długo spokojem przy wypełnianiu konturów.
- Mogłaś wziąć większy pędzelek. - usłyszałam za plecami zrzędliwy głos kolegi. - Teraz będziemy musieli dwa razy dłużej nad tym siedzieć.
- Masz rację. - powiedziałam nie przerywając pracy. - Teraz już tego nie zmienię.
Mężczyzna odszedł, a do mnie nachyliła pracująca po drugiej stronie stołu Dominika.
- Coś ty taka zgodna? - zapytała cicho. - Pokaż mu gdzie jego miejsce!
Roześmiałam się cicho i spojrzałam na Pana Czepialskiego, rozmawiającego z Wiktorem.
- Gdybym się kłóciła, on nie dałby mi spokoju. - wyjaśniłam. - A tak zwróci mi uwagę kilka razy, zobaczy że nie mam zamiaru z nim dyskutować i mu się znudzi.

- Nie. - westchnął z rezygnacją mężczyzna po czym wyjął z moich dłoni ołówek. - Robisz to całkiem na opak. Czy ty nawet zwykłego napisu nie umiesz zrobić?
Uśmiechnęłam się do niego i pokiwałam głową.
- Najwyraźniej nie umiem. - odparłam ze spokojem i wzięłam się za wykonywanie innej czynności. Nie nacieszyłam się długo spokojem przy wypełnianiu konturów.
- Mogłaś wziąć...

Mam się świetnie, naprawdę. Mam się świetnie, kiedy klucz w drzwiach wyjściowych przekręcam tylko raz, choć jemu to przeszkadza. Kiedy do przewracania kotletów używam plastikowej szpatułki zamiast drewnianej. Mam się równie dobrze, gdy jem obiad, używając krótkiego nożyka typu kozik zamiast noża obiadowego. Kiedy placki ziemniaczane wybieram znowu w wersji na słodko zamiast wytrawnej, a swojego kaktusa uparcie podlewam raz na trzy tygodnie zamiast na dwa. Bosko! I choć wiem, że nie lubi, kiedy psa trzymam na kolanach, zamiast w budzie, jest mi gorąco wszystko jedno. Bo mogę.

I właśnie to ode mnie usłyszysz, panie Czepialski. Choć najlepiej się mam, kiedy mogę Ci o tym wszystkim nie powiedzieć. I mieć się jeszcze lepiej.

Mam się świetnie, naprawdę. Mam się świetnie, kiedy klucz w drzwiach wyjściowych przekręcam tylko raz, choć jemu to przeszkadza. Kiedy do przewracania kotletów używam plastikowej szpatułki zamiast drewnianej. Mam się równie dobrze, gdy jem obiad, używając krótkiego nożyka typu kozik zamiast noża obiadowego. Kiedy placki ziemniaczane wybieram znowu w wersji na słodko zamiast...

Zaproponowałabym mu, żeby pokazał, jak bezbłędnie dokonać tego, co właśnie krytykował. Niech ujawni swój kunszt! :)

Zaproponowałabym mu, żeby pokazał, jak bezbłędnie dokonać tego, co właśnie krytykował. Niech ujawni swój kunszt! :)

Każdy ma styczność z takimi ludźmi, bo jest ich wiele!
Najlepiej w takiej sytuacji nie tracić swojej pewności siebie! Działać dalej i starać się robić to najlepiej jak potrafimy! Najgorszym wyjściem z sytuacji może być poddanie się i okazanie swojej słabości!
Nie możemy dać się pokonać, a musimy stawić mu czoła i udowodnić, że decyzje podejmujemy świadomie i dobrze wiemy co robimy!
A przecież błędów nie popełnia jedynie ten, który nic nie robi! Więc nam również mogły przytrafić się pomyłki!

Każdy ma styczność z takimi ludźmi, bo jest ich wiele!
Najlepiej w takiej sytuacji nie tracić swojej pewności siebie! Działać dalej i starać się robić to najlepiej jak potrafimy! Najgorszym wyjściem z sytuacji może być poddanie się i okazanie swojej słabości!
Nie możemy dać się pokonać, a musimy stawić mu czoła i udowodnić, że decyzje podejmujemy świadomie i dobrze wiemy...

Takich panów Czepialskich jest sporo, a pojawiają się całymi chmarami, kiedy wreszcie zdecydujesz się robić to, co lubisz - śpiewać, pisać, malować, szkicować. Będą ci wytykać każdą nieczystą nutkę, każdą literówkę, każdą nierówną kreskę, słowem - będą robić wszystko, żebyś popadł w deprechę i odrzucił swoją pasję. Jedynym lekarstwem na pana Czepialskiego jest mieć swojego pana Kochającego, który niezależnie od wszystkiego będzie cię wspierał, przytulał i wysłuchiwał.

Takich panów Czepialskich jest sporo, a pojawiają się całymi chmarami, kiedy wreszcie zdecydujesz się robić to, co lubisz - śpiewać, pisać, malować, szkicować. Będą ci wytykać każdą nieczystą nutkę, każdą literówkę, każdą nierówną kreskę, słowem - będą robić wszystko, żebyś popadł w deprechę i odrzucił swoją pasję. Jedynym lekarstwem na pana Czepialskiego jest mieć swojego...